Niebezpieczeństwa Tatr — Ratownictwo

Urwisty teren górski ze swym ostrym i kapryśnym klimatem kryje liczne pułapki, których nie wolno lekceważyć turyście. Do najczęstszych przyczyn wypadków należą: utajone stany chorobowe (np. serce), zejście ze szlaku dla skrócenia drogi, zbłądzenie, nagłe załamanie pogody, z reguły połączone z oziębieniem a nawet opadem śniegu, wchodzenie na płaty zleżałego śniegu, uderzenia piorunów, niedostatki w ekwipunku. W zimie — przede wszystkim lawiny i lekkomyślna jazda na nartach. Zgubiwszy w górach szlak nie należy kontynuować zejścia bez ścieżki, lecz koniecznie wrócić do znaków. Łagodne w górze stoki i żleby, niżej bywają popodcinane zrazu niewidocznymi progami i ścianami, z których nie sposób zejść. Szczególna koncentracja uwagi konieczna jest przy mgle lub ograniczającej orientację niepogodzie. W razie nadciągania burzy zaleca się szybką ucieczkę ze szczytów lub grani i powrót najbliższym szlakiem do schroniska. W plecaku każdego turysty powinno się znaleźć miejsce na małą apteczkę, zawierającą opatrunek osobisty, przylepiec, pastylki przeciwbólowe i krople nasercowe. Jeśli komuś zdarzy się utknąć w trudnym terenie, nie powinien ryzykować zejścia, lecz wezwać pogotowie i czekać, zachowując opanowanie. W razie wypadku, opatrzyć obrażenia zgodnie z zasadami pierwszej pomocy. Rannego zabezpieczyć przed zsunięciem się (murek z kamieni, pętla), rozluźnić odzież, osłonić przed zimnem lub deszczem. Schodząc samemu po pomoc, należy najpierw dokładnie ustalić miejsce wypadku, ew. zostawić widoczne znaki. Nad bezpieczeństwem turystów czuwa po stronie polskiej Grupa Tatrzańska GOPR, posiadająca centralną siedzibę w Zakopanem (tel. alarmowy 34 44), po stronie słowackiej zaś — Horska służba (HS) z nową siedzibą w Starym Smokowcu (tel. alarmowy 28 20 lub 28 55) i filią dla Tatr Zachodnich na Zwierówce (tel. alarmowy Zuberec 95 36). Obie organizacje są wyposażone na światowym poziomie i utrzymują dyżurnych ratowników w ważniejszych węzłach ruchu turystycznego. Pomoc jest bezpłatna. Wezwanie stanowi sygnał nadawany wołaniem lub światłem 6 razy na minutę, po czym minuta przerwy. Odpowiedź: sygnał nadawany z częstotliwością 3 razy na minutę.