Zakopane i Polska strona Tatr

W granicach Polski leży mniej więcej prostokątny wycinek północnych stoków Tatr, oparty o grzbiet główny na długości 32 km — pomiędzy Wołowcem (2063 m) na zach. a Rysami (2499 m) na wsch. Opadające z obu tych szczytów granie boczne oskrzydlają Tatry Polskie w liniach południkowych. Aż do Cubryny (2376 m) granicy państwa towarzyszy europejski dział wodny. Powierzchnia Tatr Polskich — przez różnych autorów różnie rozumiana — wynosi 174 km3, co stanowi ok. 22% obszaru całego pasma. Najwyższym szczytem granicznym są Rysy (2499 m), najwyższym w całości polskim — Kozi Wierch (2291 m). Spośród należących do Polski 7 dużych dolin 5 stanowi doliny walne, 2 pozostałe — odgałęzienia walnej Doi. Białki. Tatry Polskie, chociaż powierzchniowo mniejsze, obejmują obszar o wielkim urozmaiceniu krajobrazu i pod niektórymi względami górują nad słowacką stroną pasma. Podcięcie ich podnóży głębokim Rowem Podtatrzańskim sprawia, że panoramy od strony północnej prezentują się bez porównania ciekawiej, aniżeli od południa. Po stronie polskiej leży najpiękniejsza z dolin Tatr Zachodnich, Doi. Kościeliska, tu też znajduje się chyba najefektowniejsza z dolin Tatr Wysokich, Doi. Rybiego Potoku. W granicach naszego kraju znalazły się wszystkie największe i najwspanialsze jeziora tatrzańskie — z „perłą Tatr“, Morskim Okiem, tutaj skupiają się najwspanialsze źródła krasowe oraz najrozleglejsze i najgłębsze jaskinie, wśród nich Wielka Śnieżna. Przedpole tej części Tatr chlubi się najlepiej zachowanym folklorem góralskim, we wnętrzu gór reprezentowanym przez niezwykle atrakcyjne dla turysty pasterstwo i szałaśnictwo. Nazwa „Tatry Polskie” jest w użyciu od 1 poi. XIX w., kiedy to rozumiana była szerzej, niż obecnie — zgodnie z przedrozbiorowym zasięgiem granic kraju. Jej historycznym już synonimem były „Tatry Nowotarskie”. Dzisiaj w obrębie Tatr Polskich wydziela się niekiedy słabo sprecyzowaną jednostkę „Tatr Zakopiańskich”, obejmującą bądź rejon okolicznych regli, bądź też szerszy pas, mieszczący się w granicach powiatu miejskiego. Na tle całości Tatr, część polska wyróżnia się nieporównanie gęstszym zainwestowaniem, przede wszystkim w postaci schronisk i ścieżek, a także znacznie intensywniejszym ruchem turystycznym — przez cały niemal rok.